De wielen draaien...

Het is al een tijdje geleden dat ik nog eens iets van mij laten horen heb - waarvoor mijn excuses-, maar dat wil niet zeggen dat ik stil gezeten heb. Na mijn weekje in de Ardennen ging ik wat koersritme opdoen. Eerst volgende zaterdag gingen we naar Sinaai. De eerste koers na een periode inactiviteit is altijd koffiedik kijken hoe het zal verlopen. Zoals gewoonlijk gaat het er vanaf het begin snel aan toe. Welgeteld vier bochten en een kasseistrook van 2 km zorgden ervoor dat het een uitgestrekt peloton van 100 renners groot was. Halverwege wedstrijd moest ik noodgedwongen de koers verlaten. Bij het aanvatten van de kasseistrook sprong een spaak uit het achterwiel. Enkel op slechte dagen heb je pech, zeggen ze... De eerste koers was dus geen groot succes.

Op naar de volgende en die was op maandag 15 juli in Rumbeke. Naast de Rijksweg naar Roeselare werden de plaatselijke wegen een tijdje afgezet voor onze passages. Een klein maar mooi parcours was er uitgetekend met een hellende strook in kasseien die samen met de wind voor de nodige verbrokkeling ging zorgen. En zo geschiedde... Na een viertal ronden ontstond er een 15-koppige kopgroep met daar kort achter ons peloton van 50 man. Het ging vlot, maar er werd afgezien. Deels door de wind, het ontbreken aan koersritme en de eerste hitte had ik het niet erg gemakkelijk. Toch slaagde ik erin om op een fatsoenlijke manier de koers tot een einde te brengen. Ik werd 4de in het sprintje met mijn groep en goed voor een 27ste plaats van de 60 deelnemers.

Let op de no hander van de Japanese renner achter mij ;-)

Maandag 22 juli hield het kermiscircuit halt in het Oost-Vlaamse Strijpen, nabij Zottegem. Eens rond de Zwalmstreek weet je dat het geen saai vlak parcours gaat worden. Weinig vlakke stukken en een kuitenbijter van 500m lang met de naam 'De Vlamme' gingen ongetwijfeld voor vuurwerk zorgen. Ene Bart De Clercq (profrenner bij Lotto-Belisol) was hier een paar jaar geleden nog laureaat. Vandaag stonden er 61 renners aan de start. Al in de tweede ronde ontstond er een kopgroep van 20(!) renners en door de warmte was het fut in onze groep eruit. Samenwerken lukte niet goed en zo zat het halverwege erop. Een kopgroep dat nog te rap rijdt voor mijn conditie die ik momenteel heb en de warmte zorgden ervoor dat het geen succesvolle namiddag was. Ik besloot om nog door te trainen rond Geraardsbergen zodat ik toch mijn kilometers had. Een nietszeggende 37ste plaats van de 61 starters. Enkele 7 renners reden de koers volledig uit.

De matige prestatie van maandag in Strijpen wou ik zo snel mogelijk achter mij laten en proberen om terug een betere wedstrijd te rijden. Daarom koerste ik donderdag 25 juli in Westrozebeke. Op een rap en vlak parcours kreeg de wind vrij spel. Er daagden 59 renners op in wedstrijd voor elites z.c. en beloften. Na drie ronden met de gas open krulde het peloton zich op een lang lint. De 14de renner kon het wiel van zijn voorganger niet meer volgen en na wat aarzeling ontstaat er zo een kopgroep van 13 renners. Ze kregen lange tijd niet meer dan 30 seconden en op een geheven ogenblik lijkt het erop dat het peloton - door en goede samenwerking - nog de kopgroep bij de lurven gaat vatten. Maar het laatste gaatje van 15 seconden kregen we niet gedicht. De kopgroep versnelde en vier renners moesten lossen. Het peloton kreeg dit in de gaten en er werd slag om slinger gedemarreerd. Met nog drie ronden te rijden was het peloton helemaal in brokken. Ook ik slaagde erin om nog voorop te blijven met een groepje van zes. Een 23ste plaats kon ik nog op mijn naam schrijven na een wedstrijd met een gemiddelde snelheid van 44,5 km/h. Het gevoel betert, nu nog de resultaten.

cc. Bart Devriese

Om koersritme op te doen moet je dus koersen. Veel koersen. Niets dat leuker is als het goed gaat. Voor de derde keer deze week spelde ik een rugnummer op. Nu was het Sint-Maria-Lierde waar ik mijn benen ging pijnigen. Een dorp waar ik al twee keer gekoerst heb. Eenmaal bij de nieuwelingen en eenmaal bij de junioren. Al was het parcours helemaal anders en een stuk zwaarder dan de vorige keren. Met twee klimmetjes en een aantal vals platte stukken was het een zwaar kermiskoersje. Terug reed er in de eerste ronden van de wedstrijd een kopgroep voorop. Maar met 80 renners aan de start waren er genoeg renners die 'goesting' hadden om te koersen. De kopgroep werd bij de lurven gevat en alles was terug te herdoen. Op het lange stuk bergop brak het peloton steeds in twee delen. Iedere keer kon ik me goed vooraan positioneren en kwam ik niet in de problemen. Halverwege koers voelde ik dat de benen al een intensieve koersweek achter de rug hadden, waarvan ik blijkbaar nog niet helemaal herstelt was. Ronde per ronde reden er renners weg uit het peloton en was alles in stukken. Ikzelf bleef ook nog voor het peloton en werd 35ste van de 80 renners in deze zware regionale koers. Voor mijn vierde koers na de examens was dit een fatsoenlijk resultaat. Het gevoel in de koers wordt beter en beter. Dit is enkel positief met het oog op de volgende wedstrijden.

De eerste maand van de vakantie zit er al op en de eerste koers in augustus hield plaats in Aarsele, nabij Tielt. Opnieuw een typisch West-Vlaamse koers: vlak parcours, aankomst na een kasseistrookje, veel bochten en wind... veel wind. Het was een koers waarin enkel beloften mochten starten. Deze koersen worden getypeerd met veel aanvallen en vooral een intervalwedstrijd. Na een paar ronden wat spierballen rollen had iedereen al in de mot wie in vorm was en wie erdoor zakte. Ik voelde mij redelijk goed en kon af en toe eens meeglippen als er een ontsnapping ontstond. Maar niets merkwaardigs of van lange duur. Na 1/3 wedstrijd reed er een kopgroep voorop van 10 renners met daarbij mijn copain Paco Ghistelink. De tien kregen door een gretig peloton niet meer dan 35 seconden. Nog vier renners konden de sprong maken naar de kop van de wedstrijd, maar die moesten onmiddellijk terug afhaken als ze er vooraan nog eens de pees op legden. Op vier ronden van het einde ontsnapte ook ik uit het peloton met 7 andere renners. Naar de kopgroep tijden zat er niet meer in. De voorsprong bedroeg meer dan 50 seconden. Uiteindelijk viel ik net buiten de top-20 en werd ik 21ste van de 52 starters. Paco won de wedstrijd op een indrukwekkende manier.

Zoals je kunt lezen zit er een positieve lijn in mijn resultaten en gevoel in de koers. Hopelijk blijft dit nog een heel stuk beteren en kan ik me eens vroeg of laat laten zien. Komend weekend is er nog een kermiskoers gepland en daarna start de Ronde van Oost-Vlaanderen (14/08 - 18/08). Vooral naar deze meerdaagse kijk ik uit om eens te zien wat ik waard ben in het grotere werk. Hopelijk resulteren de uren die ik afgezien heb in de voorbije koersen in een goed resultaat. We blijven hopen en duwen op de pedalen.

Ik dank u voor het lezen en tot gauw!

Arjen

Voorbereiding tweede seizoenshelft

De vele uren achter de boeken hebben dan toch geloond. Het eerste jaar sportmanagement is achter de rug. Negentien vakken - verspreidt over een academiejaar - van buiten blokken en maar drie herexamens is voor mij een mooi resultaat. Nu start het aangenaamste deel van student zijn: vakantie. M.a.w. drie maanden aan niets anders denken dan trainen, koersen, gezond eten en zonnecrème opdoen (?). 

Met twee weken van meer dan 20 uur training is de terugweg naar de "form" goed ingezet. Daarom heb ik ook besloten om een weekje in de Ardennen goed door te trainen op mijn favoriete parcours en in alle rust. Ik heb me gesetteld in Remouchamps, het dorp aan de voet van La Redoute. Langs de chalet waar ik logeer heb ik dit jaar als eens gepasseerd, dit in Luik-Bastenaken-Luik voor beloften op 13 april. Al mijn trainingen spelen zich dus af op het parcours van La Petite Doyenne. Door hier rond te rijden valt het mij op hoeveel koers herinneringen ik hier in het hartje van de Ardennen al heb, ook al koers ik nog niet zo lang. De eerste keer dat ik hier in de buurt met de fiets vertoefde was vorig jaar rond dezelfde periode samen met de gebroeders Ghistelinck. 

Stage Ardennen 2012, monument op La Redoute

Een maand of twee later kwam ik hier terug, nu om te koersen in de meerdaagse Luik-La Gleize voor junioren. De laatste rit was met start en aankomst in La Gleize en ging (ondermeer) over de Rosier. In de afdaling van deze heuvel ligt in de derde bocht nog altijd wat huid van mij... :-) In april van dit jaar passeerden we met LBL hier dus ook.  Het parcours is goed in mijn geheugen gegrift en tijdens de trainingen passeer ik continu over dezelfde wegen. In mei koerste ik hier ook in het naburige Vielsalm. 

Luik-La Gleize 2012

Ik voel dat de examens hun tol geëist hebben op vlak van conditie. De hartslag is iets hoger, de gemiddelde snelheid wat lager, een kilo zwaarder,... Hieraan wordt dus gewerkt in dit mooie kader. De zomer is hier aanwezig en dit maakt de lange trainingen een heel stuk aangenamer. Na 5 dagen en ongeveer 20 uur vertrek ik terug huiswaarts waar er verder gewerkt wordt aan de conditie. De eerste wedstrijd staat gepland op 13 of 14 juli. Hoogstwaarschijnlijk zal dit een regionale wedstrijd zijn. Midden augustus en september staan er nog mooie grote wedstrijden op het programma waarin ik graag goed wil presteren. We zien wel hoe het verder verloopt. Ik hou u op de hoogte!

Ardennen, groeten Arjen

Ronde van Brugge m.a.w. Examens!

Het is weer die tijd van het jaar... Examens. Kilometers malen achter de schoolboeken op zoek naar de juiste antwoorden die ervoor zorgen dat het een aangename en zorgloze vakantie wordt. Twaalf vakken worden vanbuiten geblokt over een periode van drie weken. Na deze examenperiode (hoop ik) zit het eerste jaar Sportmanagement erop. Daarna gaat de focus terug naar het fietsen. De achterstand van 1 week blok en 3 weken examens zal aanzienlijk zijn. Daarom wordt er rustig opgebouwd naar het tweede deel van het seizoen waar er in de maanden augustus en september nog veel mooie koersen betwist worden en waar ik hoop mijn topconditie terug op te halen.

Ik zal er maar eens aan beginnen. Tot later!

Regionale koers Ruien

In de voormiddag nog een Franse toets afwerken op school in Brugge en in de namiddag koersen. Al stond mijn hoofd niet echt op de Franse test, maar goed. Woensdag werd er dus gekoerst in Ruien, Kluisbergen. Een kleine 4 km van mijn huis. Altijd leuk om over trainingswegen te koersen en als er extra supporters aanwezig zijn. 106 renners stonden aan de start om 115 km af te werken. Door de strakke wind en de smalle wegen lag de snelheid hoog en was ontsnappen moeilijk. Na een paar schermutselingen ontstond er een kopgroep van 15 renners. Meer dan 30 seconden kregen ze echter niet. Op 5 ronden van het einde werd de kopgroep door het peloton terug gevat en was het allemaal te herdoen. Ik probeerde meerdere keren mee te glippen, maar meer dan honderden meters voorop rijden zat er niet in. Ik voelde dat het geen superdag was en hield me kalm in de buik van het peloton. Uiteindelijk reden er nog 15 renners in de slotronden weg. Deze kopgroep hield aan de aankomst 15 seconden voordeel op het peloton. De Australiër Davison haalde het in de sprint van de kopgroep. Ikzelf kon me goed positioneren en sprintte naar de tweede plaats in het peloton. Enkel de Australiër Mc Carthy klopte mij in de pelotonsprint van 70 man.
Goed voor een 17de plaats van de 106 starters. Mijn eerste 'resultaatje' bij de beloften en elite z/c, dankzij de sprintersbenen die ik even kon bovenhalen.

2de plaats in de pelotonsprint

Winderig dagje in de Ronde van Limburg

Onze Lieve Heer Hemelvaart: een donderdag waarop men niet moet werken en kan genieten van een verlengd weekend. Onze Lieve Heer Hemelvaart voor mij: een donderdag waarop ik niet naar school moet en kan genieten van een mooie koers én een verlengd weekend. De Ronde van Limburg stond dus op het programma. Een 205km lange koers over 9 hellingen en 7 kasseistroken in het fietsvriendelijke Limburg. De enige twee "nadelen" hiervan waren dat er een strakke wind stond en dat er 7 continentale profploegen aan de start stonden. Een snelle en lastige wedstrijd lag ons (mij) te wachten. 
Vanaf de start werd het tempo hoog gehouden en was het moeilijk om weg te rijden. Na een uur koers en 47km waren er toch vijftien renners voorop. Door de wind en de hellingen (onderandere de Slingerberg) ontstonden vele kleine groepjes die voor het peloton uitreden. Na 120km was er een eerste peloton voorop van +- 60 renners. Ik zat nog in het tweede peloton dat ook 60 man bedroeg (van de 190 starters). In het eerste peloton zaten maar een paar oudere beloften, de rest waren profs of elite z/c. In mijn groep zaten de meeste leeftijdgenoten , waaronder ex-ploegmaten Geuens en Verschuere, alsook ex-Belgisch kampioen tijdrijden bij de juniors De Gendt en een vijftal profs die een snipperdag namen. Na 160km van de 205 zat onze koers erop. 
Op deze wedstrijd kan ik redelijk tevreden terugblikken. Gedurende de hele koers kon ik zonder veel problemen mij vooraan handhaven en op het einde van het verhaal zat ik op de juiste plaats. Voor met het eerste peloton mee te gaan was de conditie nog niet top genoeg, maar van een slechte Ronde van Limburg kan ik absoluut niet spreken.
Een mooie koers waar ik hopelijk nog een paar keer aan de start kan staan mét een klinkend resultaat.

Circuit de Wallonie: lekke band

De tweede manche van de Topcompetitie stond vandaag op het programma. In Fleurus werd 170km verreden over 9 kasseistroken en 5 beklimmingen van de Petite Try. Een nijdige helling van ongeveer 800m lang met een maximumpercentage van 17% die in de laatste kilometer lag. Aan de start stonden de betere beloftenploegen, maar ook meerdere profploegen. Zo startte Crélan-Euphonie met onderandere Sven Nys en Maxime Vantomme. Onder een aangename lentezon hield het peloton er een stevig tempo op na in het eerste wedstrijduur. Ik kon me voorin stand houden en verteerde het eerste uur goed. Na één uur koers was er een kopgroep van 11 renners die een voorsprong bij elkaar fietsten van twee minuten. Ook in het vervolg van de wedstrijd zakte het tempo niet. Enkele teams namen de koers in handen en zo was het al twee uur voortdurend lintvorming in het peloton. Na twee uur koers en 6 kasseistroken liet mijn achterband het voor bekeken. Op de kasseistrook van 900m reed ik lek. De ploegauto depanneerde mij en ik kon mijn koers terug verder afwerken. Door die lekke band had ik 30sec achterstand op het peloton. Na 10km chaos tussen de ploegauto's (met o.a. een kettingbotsing) vond ik terug de aansluiting. Veel kracht en spreekwoordelijke pijlen had ik verschoten en dit met nog een halve koers voor de boeg. Klein detail: de aansluiting met het peloton kon ik maken op 5km van de voet van Petite Try. Opschuiven lukte niet meer door het hoge tempo in aanloop naar de steile stuiter en zo kwam ik in de laatste 20 opgedraaid. Daar bekocht ik de inspanning na mijn lekke band en besloten de benen dat het genoeg was. Op zo'n niveau kan ik me nog geen abnormale wedstrijdomstandigheden permitteren. De lekke band heeft mij letterlijk en figuurlijk genekt. Gelukkig blijft de ploegleiding achter mij staan en vertrouwen geven. Pech hoort bij de koers en deze keer was het mijn beurt. De overwinning was voor Sébastien Delfosse van Crélan-Euphonie. Volgende keer beter?

Provinciaal Kampioenschap West-Vlaanderen 28/04/2013

Op zondag 28 april werd in Oostnieuwkerke het provinciaal kampioenschap voor belofte gereden. 140 renners waagden hun kans om als eerste over de streep te rijden na 144km koers. Vanaf het begin lag de pees erop. Zo hadden we na één koers 45km/h! Het regende ontsnappingspogingen in het begin van de koers die verreden werd onder een stralende zon. Pas na 40km kwam er een kopgroep tot stand van 15 renners, waaronder ex-ploegmaat Jonas Rickaert, favoriet Tom Devriendt en klasgenoot Robbe Vangheluwe. Ze kregen niet meer dan 45sec voorsprong. Op 5 ronden van het einde waagde ik mijn kans. Samen met provinciaal kampioen tijdrijden Matthias Legley en nog een renner maakten we de sprong naar voren. De kopgroep van 15 was immers gebroken in twee stukken. Drie renners reden voorop met een lichte voorsprong op 5 achtervolgers. Al snel kwamen we met z'n drieën aansluiten bij de tweede kopgroep. Van een goede verstandhouding was niet echt sprake. Het einde van onze ontsnappingspoging kwam nader toen Devriendt uit de eerste kopgroep werd gelost en samen met een andere EFC-Omega Pharma- Quickstep renner kwam afstoppen. Toch kwamen we nog op 15sec van de twee leiders. Maar op twee ronden van het einde werden we gevat door het peloton. Daar werd de achtervolging geleidt door een ploeg die twee renners voorop had zitten. Logica troef... In de laatste ronde ontsnapten nog een dozijn aan renners die uitvochten wie met de West-Vlaamse titel ging lopen. Uiteindelijk was het Daan Myngheer van EFC-OPQS die winnaar werd. Ikzelf spurtte nog naar een 31ste plaats op 140 renners. Door deze uitslag werd het gezegde nog eens kracht bij gezet: "Op een PK wint nooit een pannenkoek."

WTV-verslag: Daan Myngheer provinciaal kampioen in Oostnieuwkerke | Focus-WTV.tv

In de tweede kopgroep